ஞானபீடம்

ச்சே... என்ன ஒரு மெஷின் வாழ்க்கடா இது. அக்கடான்னு கொஞ்ச நேரம் ஒக்காரலாம்னா, எங்கெ நம்மல விட்டாய்ங்க. வேல... வேல... வேல... ஆபீஸு, ஆபீஸு வுட்டா ஊடு. ஊட்ட வுட்டா ஆபீஸு. ஊட்டுக்கு போனா, அது இல்ல, இது இல்ல.பொண்டாட்டி, புள்ளங்க, ஆடு, மாடு, கோழி, நாயி, பன்னி எல்லாத்தயும் பஞ்சாயத்து பண்ணவே நேரஞ்சரியாப்போவுது. இந்த லெச்சனத்துல எங்கே போய்ச் சுத்தறது.

மனுஷனுக்கு பொழுது போயி பொழுது விடிஞ்சா... ஒரு மாமாங்கம் போன மாதிரில்ல இருக்கு. அவ்ளோ டென்ஷன்; அத்தன தலவலி.

கொஞ்சம் ரிலீஃப் வேணும்னா, ஒரு நாலு எடத்த சுத்திப்பாக்கனும்பாங்க.

நா.. தமிழ்நாட்ட ஒரு நாலு ரவுண்டு சுத்துனேங்க.
நீங்களும் வாங்க.


தமிழ்நாடு



அப்டியே எந்திருச்சு
மேல இருக்க
தமிழ்நாட்ட சுத்தி வாங்க.

அப்டி... அப்டி... அப்டிதாங்க.

அப்பாடா... என்ன ஒரு நிம்மதி. ஈஸ்வரா...!

ஆசையில்லாத மனிதனில்லை;
ஆசை இல்லாவிட்டால் அவன் மனிதனே இல்லை!.

புவிஈர்ப்பு விசை அல்ல;
ஆசையே மனிதனை பூமியில் கட்டி வைத்திருக்கிறது!

அத்தனைக்கும் ஆசைப்படு;
அடி கிடைத்தால் என்னைக் கூப்பிடாதே துணைக்கு!

**********************












ஆசை நூறு வகை.... வாழ்வில் நூறு சுவை வா.....
போதும் போதுமென.... போதை தீரும் வரை வா....
தினம் ஆடிப்... பாடலாம்..... பல ஜோடி... சேரலாம்...
மனம் போல்... வா... கொண்டாடலாம்....

என்ன சுகம் தேவை.... எந்த விதம் தேவை...
சொல்லித்தர நான் உண்டு...
பள்ளியிலே கொஞ்சம்... பஞ்சனையில் கொஞ்சம்...
அள்ளித்தர நீயுண்டு...
இங்கு சொர்க்கம் மண்ணில் வரும்...
சொந்தம் கண்ணில் வரும் வா....
தினம் நீயே செண்டாகவே...
அங்கு நான்தான் வண்டாகுவேன்...


முத்து நகை போலே... சுற்றி வரும் பெண்கள்...
முத்தமழை தேனாக...
வந்த வரை லாபம்.... கொண்ட வரை மோகம்...
உள்ளவரை நீயாடு...
இங்கு பெண்கள் நாலுவகை.... இன்பம் நூறு வகை வா....
தினம் நீயே செண்டாகவே...
அங்கு நான்தான் வண்டாகுவேன்...

- 'அடுத்த வாரிசு' திரைப்படப் பாடல்.

இந்த பாடலை இங்கு சென்று கேட்கலாம்

மல்லிப்பூ மாதிரி வடித்த சாதத்தில், கெட்டித் தயிரை விட்டு, சிறிது தண்ணீர் தெளித்து, தேவையான அளவில் உப்பு இட்டு, கிளறிய தயிர் சாதத்திற்கு தொட்டுக்கொள்ள தந்தூரிச் சிக்கன் மிகவும் நல்ல காம்பினேஷன்.

இதை ஒருமுறைச் சாப்பிட்டுப் பாருங்கள்;
அப்புறம் எங்கேயோ போய்விடுவீர்கள்!

பின் குறிப்பு: இந்த தயிர்சாதம், தந்தூரிச் சிக்கன்
காம்பினேஷனைத்தான், பிரபல தாதா 'அப்பு' கைது செய்யப்பட்டு ஆந்திராவிலிருந்து கொண்டுவரப்பட்டபோது, எஸ்.பி.பிரேம்குமாரிடம் வேண்டுமெனக் கேட்டு வாங்கி சாப்பிட்டாராம்!.

வலைப்பூவில் முதலாம் ஆண்டு நிறைவு விழா காணும்

'கொங்கு நாட்டுத் தங்கம்'

ராசா அவர்களுக்கு

வாழ்த்துக்களைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.


இவண்

ஞானபீடம்

குருவே...

சிஷ்யா...

ஒரு சந்தேகம் குருவே...

என்ன சந்தேகம் சிஷ்யா?

விபூதி என்பது என்ன குருவே?

திருநீறு என்பார்கள்; இதை நெற்றியில் இட்டுக்கொண்டு, 'தான்' என்னும் அகந்தையை அகற்றி, எல்லோரும் ஒரு நாள் சாம்பல் தான் என்பதை உணர்வதற்காக இட்டுக்கொள்கிறோம்.

அப்படியென்றால் விபூதி என்பது வெறும் சாம்பல்தானே, குருவே?

வெளிப்படையாகச் சொன்னால், அப்படித்தான் சிஷ்யா.

விபூதியை நெற்றியில் இட்டுக்கொள்கிறோம்; ஆனால் சாம்பலைக் குப்பையில் கொட்டுகிறோம். விபூதியும், சாம்பலும் ஒன்றாக இருக்க விபூதிக்கு மட்டும் ஏன் குருவே சாம்பலை விட இவ்வளவு அதிக மரியாதை?

காரணம்...

குரு என்ன பதிலைச் சொன்னார் என்று அறிய உங்களுக்கு ஆவலா?

அதற்கு முன்... இதைப் படியுங்கள்!

---

---

---

வாருங்கள்... படியுங்கள்..
ஞானபீடம் வலைப்பதிவிற்கு வாருங்கள்...
படியுங்கள்.

---

---

---

---

ஒரு சரித்திரக் கதை...
வந்தார்கள்; தின்றார்கள்; சென்றார்கள்

---

ஒரு மர்மக் கதை...
கொல், கவனி,செல்

---

ஒரு குடும்பக் கதை...
ஒரு நாடகமன்றோ நடக்குது !

---

ஒரு புராணக் கதை...
உடல் இளைத்து, நிறம் மாறி

---

அந்த மன்மதக் கலை...
சொல்லித் தெரிவதில்லை...

---

ஒரு தத்துவம்... முள்ளு

---

மற்றொரு தத்துவம்...
அதோ அந்த பறவை போல...

---

---

---

யாரோட பதிவுலயாது போயி, ஒரு ரெண்டு வரி comment குடுத்துட்டு, அப்டியே நாமளும் கூட அதப்பத்தி, இதப்பத்தி எழுதியிருக்கோம்; வாங்க, அப்டீன்னு சொன்னா, நாம ஏதோ பெர்சா அவுங்க கஷ்டமர லவட்டிக்கிட்டு போயிட்டமாதிரி சவுண்டு உடுறாங்க.


அதுக்குன்னு நாம எழுதுனத விளம்பரப்படுத்தலேன்னா எப்டி?

அதான்... விளம்பரத்துக்குன்னே தனியா ஒரு பதிவு போட்டாச்சு.

---

---

---

---

---

---

குரு என்ன பதிலைச் சொன்னார் தெரியுமா?

விபூதிக்கு மட்டும் ஏன் அதிக மரியாதை என்றால், "விபூதிக்கு விளம்பரம் அதிகம்; சாம்பலுக்கு விளம்பரம் இல்லை. அதுதான் காரணம்." என்றார் குரு.

---

...................
"ஹையா... வேன் வருது... வேன் வருது...". வாண்டுகள் குஷியானார்கள்

"சிவகாமீ... அவுங்க எல்லாம் வந்துட்டாங்க போல இருக்கு; என்னா, எல்லாம் ரெடியா". பரமசிவம் குரல் கொடுத்தார்

"ஆச்சுங்க... நம்ம பெரிய பய எங்கேன்னு பாருங்க" இது, அவர் மனைவி சிவகாமி.

"அந்த வெளங்காத பயல உடு. எங்கயாது போயி வெட்டிப்பயலுக கூட அரட்ட அடிச்சிட்டு இருப்பான்; வீட்டுல இருந்து கூடமாட ஒத்தாச பண்ணவும் மாட்டான்; உருப்டியா ஒரு வேலக்கிப்போயி சம்பாரிக்கவும் துப்பில்ல." மகன் அழகிரி பற்றி பரமசிவம் வாசித்த பாராட்டு பத்திரம் இது!.

"சரி... சரி... ஒங்க கச்சேரிய நிப்பாட்டுங்க மொதல்ல; அவுங்க வந்துட்டாங்க பாருங்க" - சிவகாமி.

"வாங்க... வாங்க... எல்லாரும் வாங்க... ஒக்காருங்க..." - வரவேற்பு.

"அப்புறம்... பயணம் எல்லாம் செளகரியமா இருந்துச்சுங்களா" விசாரிப்புகள் மற்றும் சம்பிரதாயங்கள் எல்லாம் முடிந்தது.

சாப்பிட, குடிக்க பரிமாறப்பட்டது; சாப்பிட்டார்கள்; குடித்தார்கள்.

சிறிது நேரம் பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள்.

"அப்புறம்... எல்லாம் நாம இப்போ பேசுனமாதிரியே செஞ்சுடுவோம்;"

ஒரு நாலு, அஞ்சு தடவை அப்புறம், அப்புறம் என்று இழுத்து இழுத்து, ஒருவழியாக எல்லாம் முடிந்து, விடை பெற்றார்கள்

புயல் அடித்து ஓய்ந்தது போலிருந்தது வீடு.

---

கடைவீதியில்,

"டே அழகிரி, ஒங்க வீட்டுக்கு விருந்தாளிக நெறய பேரு வந்துருக்காப்ல இருக்கு; நீ என்னடான்ன இங்க ஒக்காந்துட்டு இருக்க" சைக்கிளில் வந்த தங்கராசு கேட்டான்.

"ம்... போவனும்டா..." - சுரத்தில்லாமல் அழகிரி.

சற்று நேரம், தங்கள் கதை தவிர, மற்ற எல்லார் கதையையும் பேசினார்கள். பிறகு கலைந்து சென்றார்கள்.

வீட்டுக்குள் அழகிரி நுழையும்போதே, பரமசிவம் "ம்... தொர வந்துட்டாரு; சோத்தக் கொட்டு, நல்லா மூக்கப்புடிக்க தின்னுட்டு ....." எல்லா அப்பாக்களும், தங்களது வேலையில்லாத மகன் மீது பாடும் அதே பாட்டைப் பாடினார்.

தங்கையைத் தேடினான் அழகிரி.

"என்னா ஆச்சு?" சீரியசாய் கேட்டான் அழகிரி.

"gone, போயே போச்சு" சிரித்தாள் தங்கை.

"வெளயாடாத சொல்லு, என்னா ஆச்சு" - அழகிரி.

சொன்னாள்:

"வந்தார்கள் !; தின்றார்கள் !; சென்றார்கள் !"

---

பின்கதை:

நடந்தது ஒரு பெண் பார்க்கும் படலம். வந்த மாப்பிள்ளை வீட்டார் கேட்ட எல்லாவற்றையும் செய்யும் திராணியற்ற பரமசிவம், தன்னால் என்ன முடியும் என்பதைப் பவ்யமாய்க் கூறினார். அதற்கே கடன உடன வாங்கித்தான் செய்ய வேண்டும் என்பதையும் விளக்கினார். வந்த மாப்பிள்ளை வீட்டார் ஊருக்குப் போய் இரண்டு நாட்களில் லெட்டர் போடுவதாகக் கூறி
விடைபெற்றார்கள்.

---

---

ரோஜாச் செடியில் இருப்பதும் முள்ளு.

---

மீன் உடம்பில் இருப்பதும் முள்ளு.

---

கடிகாரத்தில் இருப்பதும் முள்ளு.

---

நடந்தால் காலில் குத்துவதும் முள்ளு.

---

நெஞ்சில் தைக்கும் வார்த்தைகள் முள்ளு. :-(

---

...வாழ வேண்டும்;

உயரே வானத்தில் சிறகடித்துப் பறக்கும் பறவைகள் போல வாழவேண்டும்.

கண்ணியில் சிக்காத கானாங்குருவி போலே;

பறவைகளுக்கெல்லாம் பாஸ்போர்ட் இல்லை; கண்டங்களைத் தாண்டி பறந்திடுமே. - NRI பாடினான்.

'குருவி கொடஞ்ச கொய்யாப்பழம்' - நாட்டுப்புறத்திலும் பறவைகளுக்கு பாட்டு உண்டு.

"அந்த பறவைகளைப் பாருங்கள்; அவை விதைப்பதுமில்லை; அறுப்பதுமில்லை; ஆனாலும் உங்கள் பரமபிதா அவைகளையும் பிழைப்பூட்டுகிறாரே". இயேசு சொன்னார்.

இராமாயணத்தில் ஒரு ஜடாயு.

திருக்கழுக்குன்றத்தில் கழுகு.

'பறவையைக் கண்டான்; விமானம் படைத்தான்.' - அறிவியல் சமைத்தான்.

'அந்த காக்கா கூட்டத்த பாருங்க, அதுக்கு (ஒன்னாயிருக்க) கத்துக் குடுத்தது யாருங்க'.

பறவைகள் பலவிதம்; ஒவ்வொன்றும் ஒருவிதம் !

காக்கைச் சிறகினிலே நந்தலாலா, நின்றன் கரிய நிறம் தோண்றுதடா நந்தலாலா.

மதுரை மீனாட்சிக்கு ஒரு கிளி.

சமாதானப் புறா.

சேவற்கொடியோன் முருகன் மயில் வாகனன்.

இது சொல்லிக்கொடுத்து கற்றுக் கொள்ளும் கலை இல்லை.

ஆனாலும் இஃது கலை அன்றோ!. இந்தக் கலையை,

சொல்லாமலே விட்டார்களா? என்றால், இல்லையே,

கல்லாலே சிற்பங்களாய் செதுக்கி வைத்தார்கள் !

ஆயகலைகள் அறுபத்து நான்கில் ஒன்றுதான் இந்த மன்மதக் கலையும் !

கலை எண் 40 பார்க்கவும்.

ஆயகலைகள் அறுபத்து நான்கு

ஆய கலைகள் அறுபத்து நான்கினையும்
ஏய வுணர்விக்கு மென்னம்மை - தூய
வுருப் பளிங்கு போல் வாளென் உள்ளத்தின்
உள்ளேயிருப்பளிங்கு வாரா திடர்.
- கம்பர் எழுதிய சரசுவதி அந்தாதி.

"கொல்லத்தான் வேண்டுமா?" ஆயிரமாவது முறையாக தனக்குள் கேட்டுக்கொண்டான்.

"ஒன்னுக்கு பத்துதடவ நல்லா யோசிச்சு காரியத்துல எறங்குனா, பாதி கெணறு தாண்டுனமாரி, ஆமா" யாரோ நல்லது எதற்கோ சொன்னது, ஆனால் இவன், அறிவை ஆயுதமாக்கப் பார்க்கிறான்; திட்டம் போட்டுத் தீர்த்துக்கட்டப் போகிறான். இவன் ஒன்றும் professional killer கிடையாது; அதனால்தான் ரொம்பவும் யோசிக்கிறான். பயம் வேறு தொற்றிக்கொண்டது. நேரம் ஆக, ஆக பயம் கூடிக்கொண்டே போனது; வேர்த்துக்கொட்டினான். இதயத்துடிப்போ, யாரோ எட்டி எட்டி நெஞ்சில் உதைப்பது போலிருந்தது. "ச்சே, இதயமே நின்னு போனா தேவலாம் போல இருக்கு" உள்ளுக்குள் எரிச்சல்பட்டான்.

"கரெக்ட், இதயம் நின்று போனால் ! very good idea, அதுவா நிக்குமா என்ன, நிறுத்துறோம்." ஒரு சிகரெட்டை எடுத்து பத்தவைத்துக்கொண்டே toilet போனான். "எப்படி நிறுத்துவது? அதுவும் யாருக்கும் சந்தேகம் வராமல்; குறிப்பாக போஸ்ட்மார்ட்டதில் கூட தெரியாமல்" என்று திரும்பவும் மண்டையைக் குடைந்தான். சிகரெட்டையும்போட்டு, toilet-ஐ flush செய்துவிட்டு வந்து உட்கார்ந்தான்.

நாற்காலியில் உட்கார்ந்து, கைகளை சேர்த்து டேபிளின் மேல் வைத்துக்கொண்டு, துடிக்கும் இதயத்தின் அதே தாளத்தில், கால்களையும் ஆட்டினான். பதற்றம் குறைந்த மாதிரி தெரியவில்லை.

*********

யார் இவன்?.

யாருடைய இதயத்தை நிறுத்த, திட்டம் போடுகிறான்?

*************************************






அடப்போங்க, யாரோ, யாரயோ கொல்றான்; நமக்கு என்னங்க வந்துச்சு? எனக்கு பொழுது போகல, கதய ஆரம்பிச்சேன். ஒங்களுக்கும் வேற வேல இல்லாட்டி, நீங்களும் அவங்கூட ஒக்காந்து யோசிங்க.

நாம்போறேன், ஏஞ்சோலியப்பாக்க.

*************************************

இப்டி அந்தரத்துல தொங்கவிட்டா art film touch வருங்களா?

என்னாது, என்னய அப்டி தொங்கவுடனுமா?

வுடு ஜூட்.

"அதுல அப்டி என்னதாங்க இருக்கு?. எப்போ பாத்தாலும் அதுலயே ஒக்காந்துக்குட்டு, லொட்டு, லொட்டுன்னு தட்டிக்கிட்டு?" - கேட்டாள் மனைவி !.

அவள் சொன்ன அது = computer.

"ஏதோ இருக்கு, தட்டுறேன்; இப்போ அதுக்கு என்னாங்கற" -யாமும் வினாவினோம்.

"தட்டுங்க, வேணாங்கல, ஆனா, அதுல புளிக்கொழம்பு வெக்க முடியுமா ஒங்களால?" - அவள், அவளே தான் கேட்டாள்.

யாம் உள்ளுக்குள் (புளிக்)குழம்பி, தீர்க்கமாய் ஒரு பார்வை ஒன்றையே பதிலாய் அளித்தோம். (வேறென்ன செய்ய!).

அவளும் நோக்கினாள், உக்கிரமாய்.

அவளே தொடர்ந்தாள்: "இந்த புள்ளய பாத்துக்கிட்டா, நா சாப்பாடு செய்றேன். இல்லாட்டி என்னால சமைக்க முடியாது. பொழுதன்னிக்கும் நா ஒருத்தியே புள்ளய பாத்துக்குட்டு, வீட்டையும் கவனிச்சுக்கிட்டு கஷ்டப்படனும்; இவரு மட்டும் ஹாயா அதுல ஒக்காந்துகிட்டு, பொழுத ஒட்டுவாரு; கூடமாட ஒத்தாச பண்ணா என்ன? அதுவா வந்து சோறு போட்டு கொழம்பு ஊத்தப்போவுது?" அவளுக்குத் தெரிந்த எல்லாவற்றையும் சொல்லி, "அத செய்ய முடியுமா, இத செய்ய முடியுமா" என்று

கேள்வி அவள் கேட்க, வளைந்தோம் யாம்.

எமது செவிக்கு உணவு முடிந்தது; வயிற்றுக்கு ஈய வேண்டுமே. அவளை சமைக்க வேண்டி, (வேண்டி!)

"சரி, சரி கத்தாத, விடு, புள்ளய நா பாத்துக்கறேன், இங்க என்னோட ரூம்ல விட்டுட்டு, கதவ சாத்திட்டுப் போ. " என்றோம் யாம்.

கதவை அடைத்தால், குழந்தை மேல் ஒரு கண் வைத்தால் போதும்; இல்லாவிட்டால், கண்கள் கடன் வாங்கினாலும் பத்தாது.
அவ்வளவு துருதுரு.

சிந்திய வெண்பனி, சிப்பியின் முத்து, தத்தக்கா பித்தக்கா என்று சோபாவைப்பிடித்துக்கொண்டே மெல்ல மெல்ல அடியொற்றி வந்தது. வந்து, அப்...தத்...தத்தா" என்றது; குழலும் யாழும் சேர்ந்திசைத்தாலும் தோற்றுப் போகும் போல இருந்தது.

"டாய் குட்டீ...., இங்க வா; வா......" விளித்தோம் யாம், கண்கள் மட்டும் கணிணித்திரையை விட்டு விலக்காமலேயே.

தோள் கண்டார்; தோளே கண்டார். Blog கண்டார்; Blog-கே கண்டார்.

குட்டியோ, அங்கே, இங்கே தவழ்ந்து கொண்டிருந்தது.

இரண்டு கண்கள், இரண்டு காட்சி கண்டுகண்டிருந்தோம் யாம்.

சற்று நேரம் கழித்து,

"ரொம்ப பொறுப்பா வேல செய்றாளே, அப்படி என்ன செய்றா" என்று பார்ப்பதற்காக, யாம், குட்டியைத் தூக்கிக்கொண்டு, ஹாலுக்கு சென்றோம். அங்கே, அவள் சமைப்பதை ஒதுக்கிவைத்துவிட்டு,

யாம் கண்ட காட்சி,

அதே,


மெட்டி ஒலி...


ஒரு நாடகமன்றோ நடக்குது!





பின்கதை: "என்னமோ பெருசா, அதுல கொழம்பு வெக்கமுடியுமான்னு கேட்ட, இப்போ இதுல (tv) கொழம்பு வெப்பியா" என்று யாம் அவளை மடக்கிவிட்ட பெருமிதத்துடன் கேட்க,

"அடடா வந்துட்டாருய்யா, கேள்வி கேக்க; வேலய முடிச்சுட்டு அக்கடான்னு ஏதோ கொஞ்ச நேரம் tv பாக்க ஒக்காந்தா,"
என்று ஆரம்பித்து ஏதோதோ பேசினாள். அவள் நிறுத்தியவுடன், "அப்ப சரி, சாப்பாடு ஆச்சுன்னா சரி; என்னா சாப்பாடு" என்று யாம் கேட்க, "ம்... இருங்க, சீரியல் பாத்துட்டு சமச்சா ஒன்னும் கெட்டுப்போகாது; 'செல்வி' முடிஞ்சோன்னதான் சமைக்கவே ஆரம்பிக்கனும்" என்றாள்.

குட்டி சத்தம் போட்டு சிரித்தது.

"யுதிஷ்டிரா, பொன் பொருளுக்கு மயங்காதவன் இருக்கலாம். இனிய சொல்லுக்கு தலை வணங்காதவன் இருக்க முடியாது. இனிய சொல்லின் பெருமையையும் உயர்வையும் குறித்து ஒரு கதை சொல்கிறேன். பிறகு பொன் பொருள் தானம் பெரிதா? இனிய சொல் பெரிதா? என்பதை நீயே உணர்வாய்" என்று பீஷ்மர் சொல்லத் தொடங்கினார்.

எல்லா சாஸ்திரங்களையும் கற்ற ஞானதீபன் அழகாகவும் அன்புடனும் பேசக்கூடியவன். சாமர்த்தியம் நிரம்பியவன். அத்துடன் துணிவும் உள்ளவன். ஒருநாள் அவன், அடுத்த நகரத்துக்குப் போக நேர்ந்தது. நடுவே ஒரு பெரிய காடு. ஞானதீபன் நகரத்தை விட்டுக் காட்டில் செல்லத் தொடங்கிய சற்று தூரத்திலேயே ஒரு கொடிய அரக்கன் அவனைப் பற்றிக்கொண்டான். ஞானதீபன் கலங்கவில்லை. அவனுடன் அன்பாகப் பேசத்தொடங்கினான்.

அரக்கன், ஞானதீபனின் பேச்சில் மயங்கினான். "உயர்குலத்தவனே! உன்னிடம் ஒன்று கேட்கிறேன். சொல்கிறாயா? சரியான பதில் சொன்னால் உன்னை விடுகிறேன்" என்றான் அரக்கன்.

ஞானதீபன் அதற்குச் சம்மதித்தான்.

அரக்கன் சொன்னான்: "என் உடல் இளைத்து, நிறம் மாறியிருப்பதற்கு என்ன காரணம்? தெரிந்தால் சொல், உன்னை விட்டுவிடுகிறேன்."

ஞானதீபன் சற்றுநேரம் சிந்தித்தான். பதற்றமின்றி சொல்லத் தொடங்கினான்.

"அறிவிலும் பண்பிலும் உன்னை விடத் தாழ்ந்தவர்களை ஆதரிப்பதைக் கண்டு நீ வருத்தப்பட்டு இளைத்திருக்கலாம்."

"உன் உயர்ந்த ஆலோசனையை உன் கூட்டத்தார் ஏற்காதிருக்கலாம். அந்தக் கவலையால் உன் உடல் இளைத்திருக்கலாம்."

"உன்மீது பொய்ப்பழி சுமத்தியிருக்கலாம். அது உன் மனதைப் புண்படுத்தியுருக்கலாம்."

"நல்ல எண்ணத்துடன் நீ ஆதரிக்க, அவர்கள் உன் நல்ல எண்ணத்தையே தவறாகவும் கருதியிருக்கலாம்."

"அறிவாளியான நீ, முட்டாள்களுடன் வசிக்க நேர்ந்த வருத்தத்தால், உடல் மெலிந்து வெளுத்திருக்கலாம்"

"அக்கிரமக்காரர்கள் நல்ல நிலையில் சுகபோகமாய் வாழ்வதைக்கண்டு நேர்மையாளனான நீ துன்புறுவாய். அதனால் நீ இளைத்து வெளுத்திருக்கலாம்." என்றான் ஞானதீபன்.

அரக்கன் சட்டென்று பிடியை விட்டான். "உன்னை ஒன்றும் செய்யமாட்டேன். உனக்குப் பரிசு கொடுத்து கெளரவிக்கிரேன்" என்று கூறி, ஏராளமான பொன்னைக் கொடுத்து அனுப்பினான்.

"ஞானதீபனின் இனிமையான சொல்தான் அவனைக் காப்பாற்றியது. அரக்கனுக்கு ஏராளமான பொருளைக் கொடுத்திருந்தாலும் அரக்கன் ஞானதீபனை விட்டிருக்க மாட்டான்" என்றார் பீஷ்மர்.

நாம கூடத்தான் நெறய புத்தகம் படிக்கிறோம்; ஆனா, இது யாருக்குமே தெரியல போல இருக்கு; தெரிஞ்சிருந்தா நம்மள ஒரு பொருட்டா மதிச்சு பேர சொல்லி கூப்ட்டு இருப்பாங்க. சரி விட்டுத்தள்ளு. அதுக்காக, நாமளும் படிக்கிறோம் அப்டீன்னு காட்டாம இருக்க முடியுமா. இந்த ஒரு தடவ நாம படிக்கிறத காட்டுவோம். அதுக்கப்புறமாவது தெரிஞ்சுக்கட்டும் நாம யாருங்கறத.

மேற்கூறியபடி புலம்பிய பலர், தாங்கள் படிப்பதை photo எடுக்கச்சொல்லி, வலைப்பதியச் சொன்னார்கள்; அவர்கள் யார் என்பது கீழே:

கல்லிலே கலைவண்ணம் கண்டான் - இரு
கண்பார்வை மறைந்தாலும்
காணும் வழி செய்தான். - Braille !